Mehmet Eyice ailenin en küçük çocuğu olarak 1959 yılında Çağlayancerit köyünde dünyaya gelir. Annesinin bir anlık ihmalliği yüzünden üç aylık bebek iken yere düşürülür. Düşme sonucu iki gözünü de kaybeder. Aile fakirdir. Mehmet doktora götürülemez. Ebedi görme engelli olarak kalır. Annesi Ümmühan babası Mustafa’dır.
Anne ve babanın okuma yazmaları yoktur.1980 yılında annesini,1989 yılında babasını kaybeder.Dört ablasıyla beraber baş başa kalır. Ancak okuma yazması yoktur. Mehmet genç bir delikanlı oluncaya kadar yalnız başına evden dışarı çıkamamış. 1974’de şiir yazmaya başlar. Görme yeteneği olmadığı için şiirlerini kâğıda değil, hafızasına yazar. Şiirlerini hafızasının bir köşesine kaydeder.
Mehmet Eyice çok zekâlıdır. 1974 yılında yazdığı ilk şiirini bu gün bile tereddüt etmeden okur. Şair biriktirdiği üç beş kuruş harçlık ile kendine bir saz alır. Köyünde saz çalan olmadığı için kendisine bir saz öğreticisi bulamaz. Saz çalmayı tam bilmese de Kendine yetecek kadar öğrenir.
Şiirlerini bir kitapta toplama imkânı olmayan şair, 1974’ten 2015 yılına kadar yazmış olduğu tüm şiirlerini sazıyla teyp kasetlerine okuyarak “Sazım Sesim Deyişlerim” adı altında tüm şiirlerini kasetlere alır. 2015 yılında Âşık Ali tarafından tüm şiirleri kasetten bilgisayara aktarılmıştır. 1978’de İstanbul’a gider. Altı Nokta Körler Rehabilitasyon Merkezinde altı ay eğitim görür. Kabartma yazıyı öğrenir. Kabartma yazıların tümünü okur. Okulda birçok arkadaşlar edinir. Kabartma yazı ile arkadaşlarına mektuplar yazar.
Kendisine gelen mektupları parmaklarının ucu ile okur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder